Weken vliegen voorbij.
Blijf op de hoogte en volg Ella
27 Oktober 2017 | Suriname, Paramaribo
Wat gaat het snel. Ik ben hier al een maand. Het werken blijft een uitdaging. Soms kom ik en is er niemand of bijna niemand. Afgelopen week samen met een nieuwe collega op een groep gestaan waar wij beiden nog niet eerder hadden gewerkt. Maar er was niemand anders. Dus alle zorgmappen open op tafel gelegd. Op de eerste bladzijde hoort een foto van de bewoners te zijn en hun naam. Dat is natuurlijk makkelijk omdat je ze de goede kleding aan wil doen maar zeker ook omdat je verderop in hun zorgplan wil lezen welke medicijnen ze krijgen en hoelaat het gegeven moet worden, ook omdat je moet weten of ze pap dan wel een boterham willen of kunnen eten. Vervolgens moeten ze na het douchen ook nog in de goede rolstoel terecht komen.
#Nou is een goede rolstoel niet een aangepaste rolstoel per bewoner maar er word meer op gelet of bewoners in die rolstoel passen. Het zijn oude en versleten stoelen. De bekleding is meestal kapot, en nemen dus water op, of urine of etensresten. Schoonmaken wil bijna niet omdat ze kletsnat worden en door het vochtige klimaat niet meer op tijd droog. #
Van de 10 bewoners zijn er 3 waarvan geen foto is en wij dus niet weten wie ze zijn. 1 bewoner krijgt sondevoeding. Ga ik dus niet zomaar wat te geven. We gaan ze eerst maar eens douchen en aankleden. Daarna diegene zoeken die volgens medicijndoosjes pillen moeten hebben. Hen geven we eerst eten en medicijnen. Daarna de anderen eten gegeven, we schatten zelf maar een beetje in of ze pap of brood eten. Daarna of ze pap met een lepel kunnen eten of dat het verdund in een fles met een klein lepeltje eraan i.p.v. speen moeten gebruiken.
Voor het andere hebben we hulp gezocht op de buurgroepen. 1 collega had wel eens sondevoeding gegeven, dus die heeft het voorgedaan. Een andere wist wie de 3 overgebleven bewoners waren. De rolstoelen hadden we niet allemaal goed maar wel een aantal goed gedaan
#Nou is een goede rolstoel niet een aangepaste rolstoel per bewoner maar er word meer op gelet of bewoners in die rolstoel passen. Het zijn oude en versleten stoelen. De bekleding is meestal kapot, en nemen dus water op, of urine of etensresten. Schoonmaken wil bijna niet omdat ze kletsnat worden en door het vochtige klimaat niet meer op tijd droog. #
Van de 10 bewoners zijn er 3 waarvan geen foto is en wij dus niet weten wie ze zijn. 1 bewoner krijgt sondevoeding. Ga ik dus niet zomaar wat te geven. We gaan ze eerst maar eens douchen en aankleden. Daarna diegene zoeken die volgens medicijndoosjes pillen moeten hebben. Hen geven we eerst eten en medicijnen. Daarna de anderen eten gegeven, we schatten zelf maar een beetje in of ze pap of brood eten. Daarna of ze pap met een lepel kunnen eten of dat het verdund in een fles met een klein lepeltje eraan i.p.v. speen moeten gebruiken.
Voor het andere hebben we hulp gezocht op de buurgroepen. 1 collega had wel eens sondevoeding gegeven, dus die heeft het voorgedaan. Een andere wist wie de 3 overgebleven bewoners waren. De rolstoelen hadden we niet allemaal goed maar wel een aantal goed gedaan
-
28 Oktober 2017 - 10:08
Betsy:
Oo Ella, wat een verhaal... en wat zoeken en flexibel zijn dan. En ook niet leuk om te lezen dat de mensen het gewoon met oude spullen moeten doen :-/. Wel gaaf hoe jij je inzet! Heerlijk dat ze jou een poosje mogen 'lenen' . Lieve Ella, ik bid voor jou . Geniet van je bijzondere tijd daar en sterkte met alles erom heen. Dikke knuffel Bets en ook Bé en boys -
30 Oktober 2017 - 23:49
Wilco:
Bedankt voor het verslag Ella, bij gebrek aan alles moet je creatief zijn. Moet je veel dingen doen waarvoor je in Nederland een diploma voor nodig zou hebben? Zoals sondevoeding geven?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
